Qyteti i tyre është granatuar me raketa Grad, të goditur nga raketa lundrimi dhe bombardime ajrore.
Advertisements
Por jeta vazhdon për fëmijët e qendrës së Hipokratit në Kharkiv, ku trajtojnë pacientët me gjendjet më të rënda të sistemit nervor.
Qendra është një bujtinë dhe një objekt rehabilitimi. Kreu i saj, Dr Roman Marabyan, ishte thirrur në ushtri, kështu që unë fola me zëvendësin e tij, Valentyna Drokina.
Advertisements
Ajo duket tepër optimiste për një mjek të mbërthyer me pacientët e saj në një qytet që nuk ka parë pushim nga Rusia.
Në kohë më paqësore, qendra kujdesej për dhjetëra pacientë të rinj nga rajoni i Kharkiv dhe verilindja e Ukrainës.
Disa fëmijë ishin jetimë – prindërit i braktisën në objektet shtetërore pasi mësuan diagnozën e tyre. Infermierët dhe mjekët e qendrës janë bërë jo vetëm kujdestarë të fëmijëve, por figura prindërore. Fëmijët e tjerë zakonisht kishin nëna pranë tyre.
Lufta i ka bashkuar të gjithë.
“Ne jemi një familje tani,” thotë Valentyna Drokina. Qendra e saj mirëpret të gjithë fëmijët e braktisur me kushte kërcënuese për jetën dhe ata me prindërit që nuk kishin kohë të mjaftueshme për të ikur nga Kharkiv.
Nga 21 fëmijë që po trajtohen në këtë institucion, vetëm tre mund të ecin në këmbë. Valentyna më thotë se profesionistët e qendrës e kishin pajisur bodrumin e saj në mënyrë që fëmijët të mund të kalonin orët më të rrezikshme atje poshtë.
“Kur është e nevojshme, çdo i rritur vjen tek fëmijët, secili merr nga një fëmijë dhe vrapon me ta në bodrum,” thotë ajo.
Mesazhi i citimit: “Fëmijët nuk e kanë idenë se çfarë po ndodh. Ata mendojnë se ne po luajmë me ta”
“Fëmijët nuk e kanë idenë se çfarë po ndodh. Ata mendojnë se ne po luajmë me ta.”
Qendra është shtëpia jo vetëm për pacientët e saj të vegjël dhe prindërit e tyre, por edhe për stafin që punon atje. Valentyna thotë se ata gjetën vend edhe për tre familje të zakonshme që nuk mund të gjenin një vend të sigurt për të qëndruar.
“Ne jemi në rregull për sa kohë që nuk ka ndërprerje të energjisë.” Ajo thotë se zona nuk është granatuar me raketa Grad, kështu që ato po qëndrojnë të forta.
Por më pas zëri i saj thyhet. Ajo fillon të qajë dhe shton:
Mesazh Citues: Optimizmi im ka ikur”
Optimizmi im ka ikur”