“E çova Elenën në fushë dhe e lëndova, nuk më kujtohet mirë, se ishte e kthyer me kurriz dhe nuk doja të shikoja”. Kështu i rrëfen Martina Patti, autorja 23-vjeçare për vrasjen e vajzës së saj Elenës 5-vjeçare, gjyqtares së Katanias, Daniela Monaco Crea. Sipas gjykatëses, “edhe pse ajo le të besohet se ka vepruar pa vetëdije të plotë, Martina është një grua e kthjellët dhe llogaritëse dhe nëse nuk mbahet e arrestuar mund të ikë”.
Advertisements
Pjesë nga urdhri i sigurisë në burg, lëshuar ndaj 23-vjeçares për vrasjen e rëndë me paramendim dhe fshehjen e kufomës së vajzës së saj, raportohen nga Corriere della Sera dhe La Sicilia.
Sipas asaj që raportohet, Elena e vogël, “viktimë e një vdekjeje veçanërisht të përgjakshme dhe të ngadaltë të dhunshme”, u vra nga një grua, e cila në të gjitha fazat e vrasjes ishte plotësisht e aftë mendërisht”.
Advertisements
“Instinkt i fortë kriminal” – “Vrasja e një fëmije në moshë të vogël – shkruan gjyqtarja – dhe, për rrjedhojë, e pambrojtur, përveçse integron një krim shumë të rëndë, është një sjellje e panatyrshme, e neveritshme, e pamoralshme, e dënueshme dhe e neveritshme, në çdo kontekst. Ky është tregues i një instinkti të fortë kriminal dhe një shkallë të lartë rreziku”.
Asnjë shenjë pendimi – Gjyqtarja nënvizon se Martina nuk ka shfaqur shenja pendimi: “Ajo e inskenoi rrëmbimin me një qartësi ekstreme dhe nuk tregoi asnjë shenjë pendimi. Të gjithë elementët që tregojnë veprime të paskrupullta dhe pandjeshmërie”.
Gjyqtarja dhe hetuesja gjithashtu mendon se Martina kishte parashikuar gjithçka, si dhe si të fshihte provat që në fillim. Ajo organizoi rrëmbimin e rremë, të cilin ajo e mbështeti me ngulm”.
Shprehja e gruas: “Nuk më kujtohet”.
“Nuk më kujtohet se çfarë më kaloi në mendje kur godita vajzën time, apo nuk e mbaj mend reagimin e vajzes teksa e godita, memorien e kam shume te turbullt. Nuk me kujtohet varrosja e vogëlushes, por me siguri isha unë”.
Por Martina mban mend se ka shkuar në fushën ku ekzekutoi vajzen me një qese plastike të zezë me vete të cilën e ka marrë para se të dilte nga shtëpia. “Kisha një gjë të gjatë si thikë, nuk më kujtohet ku. “E mora, nuk e di pse e kisha”, janë rrëfimet e Martinas para gjykatëses.